مناقب وجود مقدّس حضرت امام حسن عسکرى علیه السلام/سروده آیت الله سید حسین شمس

امام عسکرى، پور هدایت

ز بیت مهبط وحى و رسالت



ولىّ حق، مدیر خلق عالَم

چو بُد شایستۀ عهد امامت



بُدى او عالِم اهل زمانش

در او مجموع اوصاف ولایت



ولایت داشت او بر برّ و فاجر

ز حق بگرفته این تاج کرامت



ولایت داشت بر تکوین و تشریع

بُود این هر دو در شأن امامت



ید بیضا برایش بُد میسّر

عصایش اژدها گر او ارادت



جمیع ما نزل در نزد او بود

به هر معضل ز دین دادى جوابت



ز لا أدرى نبودى جاى پایى

به نزدش، نى سزاوار وصایت



بُدى او عیبه علم الهى

دلش لب‏ریز از فقه و فقاهت



بُدى عالِم به هر معلوم و مجهول

چو کلُّ شى‏ء اِحصا در امامت



چرا او عسکرى نامش نهادند؟

چرا بنمود در لشکر اقامت؟



بُدى داراى عزّ و شوکت و جاه

بُدى شایسته مُلک و خلافت



ز خوف شوکت و جاه و جلالش

که گردد واژگون کاخ ضلالت



اقامت‏گاه لشکر جاى‏گاهش

که دائم باشد او تحت نظارت



مگر خورشید مانَد در سحابش

سحابش را نباشد این جسارت



دهد از پشت پرده روشنایى

بیفشاند همه نور و افاضت



حیات عالم هستى به بودش

بُود وابسته تا بدْهد ادامت



همه در جست‏وجوى نور اویند

که از ظلمت رهایى وز ضلالت



نکردند اکتفا در قید عسکر

بمانَد، اهل کین، اهل حسادت



خورانیدند او را سمّ قاتل

نگردد منهدم کاخ ضلالت



حیات عالَم هستى گرفتند

نیابد گسترش علم و عدالت



نبُد این ظلم، تنها ظلم بر او

که بر انسان و بر علم و عدالت



بود این مکتب اهل ولایت

دفاع از حق کند، حق را حمایت



بود ثابت‏قدم در راه دینش

دهد جان در رهش، دانَد سعادت



بُود او خصم ظالم، عون مظلوم

نماید از ستم‏دیده حمایت



بود او طالب عزّ و شرافت

نماید نفى ذلّت، با شهامت



بود آزاد و آزادى مرامش

ز هر قیدى دخیل است در دنائت



به قید بندگىّ حق گرفتار

همان قیدى دهد او را شرافت



ز قید و بند اهوائش رهاند

بود معراج او، سوى کرامت



شود کامل که افضل از ملائک

مَثَل گردد براى بى‏نهایت



غرض از خلق جنّ و انس این است

که وحى آن را نهاده در عبادت



الا اى باب مهدى، نور سرمد

مرا از لطف خود بنما شفاعت