بعد از تساوي 2-2 ملوان در بازي خانگي‌اش مقابل فولاد خوزستان، محمد احمدزاده از سرمربیگری تیم فوتبال ملوان کناره‌گیری کرد.
محمد احمدزاده سرمربی تیم فوتبال ملوان بندرانزلی دقايقي پس از حضور در کنفرانس خبری بعد از بازی، از سمت سرمربیگری این تیم کناره‌گیری کرد. وی که بسیار بر افروخته و عصبانی به نظر می رسید ابتدا به زمین و زمان تاخت و از همه گله کرد، از فولاد و حسین فرکی که تیمش را مستحق کسب حداقل امتیاز نمی دید گرفته تا تصمیمات پر اشتباه داوران بر علیه ملوان!
محمد احمدزاده از اواسط فصل به جمع ملوانان اضافه شد، یعنی درست در زمانی که گروهی از هواداران ملوان اعتقاد داشتند که فرهاد پورغلامی دارد خوب نتیجه نمی گیرد. البته این اعتقاد همه ی اهالی فوتبال نبود، چرا که تیم پوغلامی در رتبه های پنجم تا هفتم در رفت و آمد بود و فرهاد به خاطر سومین باخت فصل و البته نخستین باخت خانگی اش در برابر سپاهان صدرنشین اخراج شده بود. خیلی ها اعتقاد داشتند که اگر پورغلامی آن بازی را هم نمی باخت بزودی باید جایش را به دوست، همبازی و همکار قدیمی اش ممی می داد.
حالا اما احمدزاده پای در جایی می گذارد که پیشتر پورغلامی گذاشته بود. احمدزاده گفت: که می روم چون نتوانستم برای ملوان کاری انجام دهم، می روم تا کسی شایسته تر از من جایم را بگیرد.می روم چون یک امتیاز بازی با فولاد برای خودش نوعی شکست است. و درست به همین دلایل شاید ممی نباید برود. مربی که امید آسیایی شدن را برای یک شهر زنده کرد و حالا بر خلاف خیلی ها که دو دستی به صندلیشان چسبیده اند خودش داوطلبانه می خواهد جایش را به دیگری بسپارد.
البته خود احمدزاده بهتر از هر کسی می داند گزینه های شایسته ی جانشینی او کمتر از انگشتان یک دست هم نیست، شاید فقط یک نفر: نصرت ایراندوست! و شاید هم هیچکس. اگر از زاویه ای دیگر به داستان نگاه کنیم شاید همه ی حرفهای احمدزاده یک شوک قوی باشد برای بازگشت به حیات قوی سپید. یک بار دیگر آخرین جمله ی ممی را دوره می کنیم:
"از همه تشکر می‌کنم. مخصوصا بازیکنانی که در میدان حضور داشتند از درود‌گر مدیرعامل باشگاه و همه مردم انزلی که تیم را یاری کردند. ملوان باید فرد لایق‌تری داشته باشد و برایش آرزوی موفقیت می‌کنم."
محمد احمدزاده سرمربی تیم فوتبال ملوان بندرانزلی دقايقي پس از حضور در کنفرانس خبری بعد از بازی، از سمت سرمربیگری این تیم کناره‌گیری کرد. وی که بسیار بر افروخته و عصبانی به نظر می رسید ابتدا به زمین و زمان تاخت و از همه گله کرد، از فولاد و حسین فرکی که تیمش را مستحق کسب حداقل امتیاز نمی دید گرفته تا تصمیمات پر اشتباه داوران بر علیه ملوان!
محمد احمدزاده از اواسط فصل به جمع ملوانان اضافه شد، یعنی درست در زمانی که گروهی از هواداران ملوان اعتقاد داشتند که فرهاد پورغلامی دارد خوب نتیجه نمی گیرد. البته این اعتقاد همه ی اهالی فوتبال نبود، چرا که تیم پوغلامی در رتبه های پنجم تا هفتم در رفت و آمد بود و فرهاد به خاطر سومین باخت فصل و البته نخستین باخت خانگی اش در برابر سپاهان صدرنشین اخراج شده بود. خیلی ها اعتقاد داشتند که اگر پورغلامی آن بازی را هم نمی باخت بزودی باید جایش را به دوست، همبازی و همکار قدیمی اش ممی می داد.
حالا اما احمدزاده پای در جایی می گذارد که پیشتر پورغلامی گذاشته بود. احمدزاده گفت: که می روم چون نتوانستم برای ملوان کاری انجام دهم، می روم تا کسی شایسته تر از من جایم را بگیرد.می روم چون یک امتیاز بازی با فولاد برای خودش نوعی شکست است. و درست به همین دلایل شاید ممی نباید برود. مربی که امید آسیایی شدن را برای یک شهر زنده کرد و حالا بر خلاف خیلی ها که دو دستی به صندلیشان چسبیده اند خودش داوطلبانه می خواهد جایش را به دیگری بسپارد.
البته خود احمدزاده بهتر از هر کسی می داند گزینه های شایسته ی جانشینی او کمتر از انگشتان یک دست هم نیست، شاید فقط یک نفر: نصرت ایراندوست! و شاید هم هیچکس. اگر از زاویه ای دیگر به داستان نگاه کنیم شاید همه ی حرفهای احمدزاده یک شوک قوی باشد برای بازگشت به حیات قوی سپید. یک بار دیگر آخرین جمله ی ممی را دوره می کنیم:
"از همه تشکر می‌کنم. مخصوصا بازیکنانی که در میدان حضور داشتند از درود‌گر مدیرعامل باشگاه و همه مردم انزلی که تیم را یاری کردند. ملوان باید فرد لایق‌تری داشته باشد و برایش آرزوی موفقیت می‌کنم."