یکی از مراجع تقلید شیعیان گفت: عقيده خوب باعث پيدايش اخلاق خوب است و عقيده بد باعث پيدايش اخلاق بد است. حال اگر كسي عقيده خوب داشت و احياناً گرفتار برخي از رذايل اخلاقي شد ذات اقدس الهي درمان مي‌كند.
آیت‌الله العظمی عبد الله جوادی‌آملی در گفتاری اخلاقی لزوم درمان اخلاق بد را با بهره‌مندی از آیات قرآن متذکر شده است.
بنا بر گزارش مر کز خبر حوزه، متن سخن این مفسر قرآن کریم بدین شرح است:
همان‌طوري كه بيماريِ ناشناخته در حدّ ابتدايي نمي‌ماند و رشد مي‌كند اخلاقِ بد هم رشد مي‌كند و همان‌طوري كه بيمار اگر به طبيب مراجعه كند آن بيماري درمان مي‌شود، اخلاق بد هم قابل درمان است و همان‌طوري كه بيماري يا سلامت، جزء عوارض بدن‌اند اخلاقِ بد و اخلاق خوب هم جزء عوارض نفس‌اند و پايگاهي دارند.
منشأ اخلاق بد و اخلاق خوب، عقيده بد و عقيده خوب است. عقيده خوب باعث پيدايش اخلاق خوب است و عقيده بد باعث پيدايش اخلاق بد است. حال اگر كسي عقيده خوب داشت و احياناً گرفتار برخي از رذايل اخلاقي شد ذات اقدس الهي درمان مي‌كند ولي اگر داراي عقيده بد بود و مبتلا به اخلاق زشت شد، خدا مدتي مهلت مي‌دهد تا او خود را اصلاح كند اگر اصلاح نكرد افزايش پيدا مي‌كند.
راه درمان رذایل اخلاقی
خيلي‌ها كه گرفتار رذايل اخلاقي‌اند براي اين است که بنيان مرصوص و محكمي ندارند، لذا با خرافات زندگي مي‌كنند با شانس زندگي مي‌كنند با بخت و اتفاق زندگي مي‌كنند، كسي كه موحد نباشد ناچار به خرافاتی نظير شانس و امثال شانس تن در مي‌دهد. بنابراین فرمود: آن كه ملحد است و عقيده ندارد زندگي‌اش و پا و پايه‌اش را روي لبه‌اي گذاشت كه زيرش خالي است.
خداي سبحان فرمود ما راه درمان را به او نشان مي‌دهيم نه تنها طبيب مي‌فرستيم نه تنها دارو مي‌فرستيم بلكه شفا مي‌فرستيم؛نفرمود قرآن دواست نفرمود «و ننزّل من القرآن ما هو دواء» فرمود: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ﴾ ممكن است كسي دارو مصرف كند و شفا پيدا نكند، اما ممكن نيست شفا باشد و او شفا پيدا نكند فرمود، ما شفابخشيم اگر شفابخشيم اين قرآن هر جا وارد شد شفا داد نه دارويي است كه گاهي اثر مي‌كند گاهي اثر نمي‌كند ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ﴾ اما ﴿لِلْمُؤْمِنِينَ﴾خداي سبحان اين شفا را اين عنايت را اين لطف را عطا كرد.
آیت‌الله العظمی عبد الله جوادی‌آملی در گفتاری اخلاقی لزوم درمان اخلاق بد را با بهره‌مندی از آیات قرآن متذکر شده است.
بنا بر گزارش مر کز خبر حوزه، متن سخن این مفسر قرآن کریم بدین شرح است:
همان‌طوري كه بيماريِ ناشناخته در حدّ ابتدايي نمي‌ماند و رشد مي‌كند اخلاقِ بد هم رشد مي‌كند و همان‌طوري كه بيمار اگر به طبيب مراجعه كند آن بيماري درمان مي‌شود، اخلاق بد هم قابل درمان است و همان‌طوري كه بيماري يا سلامت، جزء عوارض بدن‌اند اخلاقِ بد و اخلاق خوب هم جزء عوارض نفس‌اند و پايگاهي دارند.
منشأ اخلاق بد و اخلاق خوب، عقيده بد و عقيده خوب است. عقيده خوب باعث پيدايش اخلاق خوب است و عقيده بد باعث پيدايش اخلاق بد است. حال اگر كسي عقيده خوب داشت و احياناً گرفتار برخي از رذايل اخلاقي شد ذات اقدس الهي درمان مي‌كند ولي اگر داراي عقيده بد بود و مبتلا به اخلاق زشت شد، خدا مدتي مهلت مي‌دهد تا او خود را اصلاح كند اگر اصلاح نكرد افزايش پيدا مي‌كند.
راه درمان رذایل اخلاقی
خيلي‌ها كه گرفتار رذايل اخلاقي‌اند براي اين است که بنيان مرصوص و محكمي ندارند، لذا با خرافات زندگي مي‌كنند با شانس زندگي مي‌كنند با بخت و اتفاق زندگي مي‌كنند، كسي كه موحد نباشد ناچار به خرافاتی نظير شانس و امثال شانس تن در مي‌دهد. بنابراین فرمود: آن كه ملحد است و عقيده ندارد زندگي‌اش و پا و پايه‌اش را روي لبه‌اي گذاشت كه زيرش خالي است.
خداي سبحان فرمود ما راه درمان را به او نشان مي‌دهيم نه تنها طبيب مي‌فرستيم نه تنها دارو مي‌فرستيم بلكه شفا مي‌فرستيم؛نفرمود قرآن دواست نفرمود «و ننزّل من القرآن ما هو دواء» فرمود: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ﴾ ممكن است كسي دارو مصرف كند و شفا پيدا نكند، اما ممكن نيست شفا باشد و او شفا پيدا نكند فرمود، ما شفابخشيم اگر شفابخشيم اين قرآن هر جا وارد شد شفا داد نه دارويي است كه گاهي اثر مي‌كند گاهي اثر نمي‌كند ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ﴾ اما ﴿لِلْمُؤْمِنِينَ﴾خداي سبحان اين شفا را اين عنايت را اين لطف را عطا كرد.