نطق تاریخی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مجلس شورای اسلامی در خرداد سال 1361 در جلسه بررسی كفایت سیاسی بنی‌صدر، حاوی نکات برجسته‌ای است.
در آن جلسه که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای آن را «یكی از سرنوشت‌سازترین صفحات تاریخی ایران» خواندند، ایشان به گفته خودشان «پس از یك سكوت و بردباری طولانی و دردناك» سرانجام با برشمردن تخلفات
بنی‌صدر فرمودند: «من با این توجه، در محضر خدا و در حضور شما و همه كسانی كه این سخن را خواهند شنید، اعلام می‌كنم كه این‌جانب آقای بنی‌صدر رئیس جمهور را دارای كفایت سیاسی برای اشغال پست خطیر ریاست جمهوری نمی‌دانم.»
در آن جلسه، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، فهرست مفصلی از جرائم و تخلفات بنی‌صدر را به عنوان «دلایل اثبات عدم کفایت سیاسی وی» ذکر کردند که یکی از نقاط محوری تخلفات بنی‌صدر، هجمه و اهانت به دستگاه قضایی بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در چند بند به اهانت‌های بنی‌صدر به دستگاه قضایی اشاره کردند و آن را یکی از علل بی‌کفایتی وی نام بردند.
بخش‌هایی از سخنان رهبر معظم انقلاب درباره بی‌کفایتی‌های بنی‌صدر:
* رئیس جمهور صلاحیت و كفایت خود را باید در احترام به نهادهای قانونی ثابت كند. چرا كه مشروعیت او مبتنی بر حرمت قانون اساسی‌ای است كه آن نهادها بخشی از تحقق خارجی آن را تشكیل می‌دهند. آقای بنی‌صدر بارها
به نهادهای قانونی بی‌حرمتی روا داشته و به این طریق پایه مشروعیت خود را سست كرده است. نمونه: امضا نكردن لوایح مصوبه‌ی مجلس، اهانت به شورای نگهبان و شورای عالی قضائی، متهم كردن مجلس شورای اسلامی.
* ایشان بر خلاف صریح قانون اساسی كه قوا را منفك و مستقل می‌شمارد و برخلاف اصول مردم‌گرایی، معتقد بود كه مجلس باید هماهنگ با رئیس‌جمهور باشد. این توهینی آشكار به مجلس و نمایندگان مردم بود كه بارها از طرف ایشان تكرار می‌شد. دستگاه قضایی را كه حاضر نبود آلت دست ایشان شود و كسانی را كه ایشان مایلند، به مناصب عالی قضائی بگمارد، بارها متهم به فساد و عدم رعایت قانون و شرع می‌كرد و اعضای شورای عالی قضائی را كه همه منتخب امام و از برجستگان روحانیون بودند، به قدرت‌طلبی و فسادگرایی، متهم می‌كرد. حتی برای حفظ قدرت مطلق از تعبیر و تفسیر نادرست قانون اساسی هم دریغ نكرد.
* امام را پدر و مراد خود می‌نامید و نام امام، آری فقط نام را گرامی می‌داشت، اما در عمل همه‌ی جوانب دیگر ولایت فقیه را مورد تعرض قرار می‌داد.
* امام از سپاه با آن لحن تجلیل می‌كرد و او سپاه را مكرراً، از جمله در 14 اسفند در سخنرانی و غیره، به صراحت می‌كوبید.
* امام شورای عالی قضائی را معتبر و مرجع شمرد، او آن را غیر قانونی اعلام كرد.
در آن جلسه که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای آن را «یكی از سرنوشت‌سازترین صفحات تاریخی ایران» خواندند، ایشان به گفته خودشان «پس از یك سكوت و بردباری طولانی و دردناك» سرانجام با برشمردن تخلفات
بنی‌صدر فرمودند: «من با این توجه، در محضر خدا و در حضور شما و همه كسانی كه این سخن را خواهند شنید، اعلام می‌كنم كه این‌جانب آقای بنی‌صدر رئیس جمهور را دارای كفایت سیاسی برای اشغال پست خطیر ریاست جمهوری نمی‌دانم.»
در آن جلسه، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، فهرست مفصلی از جرائم و تخلفات بنی‌صدر را به عنوان «دلایل اثبات عدم کفایت سیاسی وی» ذکر کردند که یکی از نقاط محوری تخلفات بنی‌صدر، هجمه و اهانت به دستگاه قضایی بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در چند بند به اهانت‌های بنی‌صدر به دستگاه قضایی اشاره کردند و آن را یکی از علل بی‌کفایتی وی نام بردند.
بخش‌هایی از سخنان رهبر معظم انقلاب درباره بی‌کفایتی‌های بنی‌صدر:
* رئیس جمهور صلاحیت و كفایت خود را باید در احترام به نهادهای قانونی ثابت كند. چرا كه مشروعیت او مبتنی بر حرمت قانون اساسی‌ای است كه آن نهادها بخشی از تحقق خارجی آن را تشكیل می‌دهند. آقای بنی‌صدر بارها
به نهادهای قانونی بی‌حرمتی روا داشته و به این طریق پایه مشروعیت خود را سست كرده است. نمونه: امضا نكردن لوایح مصوبه‌ی مجلس، اهانت به شورای نگهبان و شورای عالی قضائی، متهم كردن مجلس شورای اسلامی.
* ایشان بر خلاف صریح قانون اساسی كه قوا را منفك و مستقل می‌شمارد و برخلاف اصول مردم‌گرایی، معتقد بود كه مجلس باید هماهنگ با رئیس‌جمهور باشد. این توهینی آشكار به مجلس و نمایندگان مردم بود كه بارها از طرف ایشان تكرار می‌شد. دستگاه قضایی را كه حاضر نبود آلت دست ایشان شود و كسانی را كه ایشان مایلند، به مناصب عالی قضائی بگمارد، بارها متهم به فساد و عدم رعایت قانون و شرع می‌كرد و اعضای شورای عالی قضائی را كه همه منتخب امام و از برجستگان روحانیون بودند، به قدرت‌طلبی و فسادگرایی، متهم می‌كرد. حتی برای حفظ قدرت مطلق از تعبیر و تفسیر نادرست قانون اساسی هم دریغ نكرد.
* امام را پدر و مراد خود می‌نامید و نام امام، آری فقط نام را گرامی می‌داشت، اما در عمل همه‌ی جوانب دیگر ولایت فقیه را مورد تعرض قرار می‌داد.
* امام از سپاه با آن لحن تجلیل می‌كرد و او سپاه را مكرراً، از جمله در 14 اسفند در سخنرانی و غیره، به صراحت می‌كوبید.
* امام شورای عالی قضائی را معتبر و مرجع شمرد، او آن را غیر قانونی اعلام كرد.