ايتنا- علی شمیرانی - گاهی نوشتن از چیزی که همه می‌دانند کار را سخت کرده و احساس بیهودگی ایجاد می‌کند اما خب سکوت هم جایز نیست.
زنگ خطر اوضاع نامساعد بازار فناوری اطلاعات از مدت‌ها قبل آنقدر به صدا درآمده که گویی اکنون دیگر سوخته است. این روزها مسائل همه به هم زنجیر شده است، از وضع بازار فناوری اطلاعات که می‌گویی، پاسخ می‌شنوی که مسائل مهم‌تر هست. این موضوع را در نحوه رتبه‌بندی ضرورت‌های واردات به کشور هم می‌توان دریافت.
اما در حالی که تصور می‌شد ثبات نسبی دلار اندکی بازار را آرام کند شواهد نشان می‌دهد که بازار فناوری اطلاعات واکنش درخوری نداشته و کوتاه نیامده است.
بازاری که گلویش در دست دلار است حالا آنقدر فشرده شده که تعدادی از شرکت‌ها به نوعی زندگی نباتی روی آورده‌اند تا برای منحل نشدن بمانند. خبرها حکایت از تعدیل قابل توجه کارکنان بازار فناوری اطلاعات کشور دارد.
آمار درستی از ریزش شرکت‌های فناوری اطلاعات و پرسنل ایشان در دست نیست اما روند واردات کالاهای فناورانه به کشور نشان می‌دهد که برخی اقلام تا نیم‌میلیون کیلو کاهش واردات داشته‌اند. موضوع صرفاً نگرانی از افت واردات نیست این بازار نیروی کار و انسانی زیادی را به شکل مستقیم و غیر مستقیم در خود دارد. اما شاغلان در این عرصه ویژگی خاصی دارند که همواره مورد نیاز بازارهای خارجی هستند. به عبارت روشن‌تر فعالان حوزه ICT کشور مستعد مهاجرت هستند.
در سمت دولتی ماجرا نیز به درستی دستگاه مشخصی متولی حمایت از صنعت ICT نیست. مقولاتی همچون فناوری اطلاعات که به نوعی فرابخشی و بین بخشی محسوب می‌شوند غالباً به حال خود رها می‌شوند. وزارت ICT هم تنها یک تشابه اسمی با این حوزه دارد و تمرکز ویژه‌ای روی بازار فناوری اطلاعات ندارد.
اگرچه روشن نیست مشخصاً کدام نهاد باید پرونده بازار فناوری اطلاعات کشور را زیر بغل زده، به مراجع تصمیم‌ساز برده و وضعیت، آینده و نگرانی‌های پیرامون آن را تشریح و دفاع کند، لیکن نظر به آنچه در پی آمد باید خاطرنشان کرد که مسئولان نباید به صنف آی‌تی این‌گونه نگاه کنند که مدتی دچار رکود می‌شوند و بعد هم اوضاع رو به راه می‌شود، زیرا شاید زمانی که وضعیت حتی بهتر از گذشته هم شود دیگر نیرویی برای این بازار نمانده باشد.
زنگ خطر اوضاع نامساعد بازار فناوری اطلاعات از مدت‌ها قبل آنقدر به صدا درآمده که گویی اکنون دیگر سوخته است. این روزها مسائل همه به هم زنجیر شده است، از وضع بازار فناوری اطلاعات که می‌گویی، پاسخ می‌شنوی که مسائل مهم‌تر هست. این موضوع را در نحوه رتبه‌بندی ضرورت‌های واردات به کشور هم می‌توان دریافت.
اما در حالی که تصور می‌شد ثبات نسبی دلار اندکی بازار را آرام کند شواهد نشان می‌دهد که بازار فناوری اطلاعات واکنش درخوری نداشته و کوتاه نیامده است.
بازاری که گلویش در دست دلار است حالا آنقدر فشرده شده که تعدادی از شرکت‌ها به نوعی زندگی نباتی روی آورده‌اند تا برای منحل نشدن بمانند. خبرها حکایت از تعدیل قابل توجه کارکنان بازار فناوری اطلاعات کشور دارد.
آمار درستی از ریزش شرکت‌های فناوری اطلاعات و پرسنل ایشان در دست نیست اما روند واردات کالاهای فناورانه به کشور نشان می‌دهد که برخی اقلام تا نیم‌میلیون کیلو کاهش واردات داشته‌اند. موضوع صرفاً نگرانی از افت واردات نیست این بازار نیروی کار و انسانی زیادی را به شکل مستقیم و غیر مستقیم در خود دارد. اما شاغلان در این عرصه ویژگی خاصی دارند که همواره مورد نیاز بازارهای خارجی هستند. به عبارت روشن‌تر فعالان حوزه ICT کشور مستعد مهاجرت هستند.
در سمت دولتی ماجرا نیز به درستی دستگاه مشخصی متولی حمایت از صنعت ICT نیست. مقولاتی همچون فناوری اطلاعات که به نوعی فرابخشی و بین بخشی محسوب می‌شوند غالباً به حال خود رها می‌شوند. وزارت ICT هم تنها یک تشابه اسمی با این حوزه دارد و تمرکز ویژه‌ای روی بازار فناوری اطلاعات ندارد.
اگرچه روشن نیست مشخصاً کدام نهاد باید پرونده بازار فناوری اطلاعات کشور را زیر بغل زده، به مراجع تصمیم‌ساز برده و وضعیت، آینده و نگرانی‌های پیرامون آن را تشریح و دفاع کند، لیکن نظر به آنچه در پی آمد باید خاطرنشان کرد که مسئولان نباید به صنف آی‌تی این‌گونه نگاه کنند که مدتی دچار رکود می‌شوند و بعد هم اوضاع رو به راه می‌شود، زیرا شاید زمانی که وضعیت حتی بهتر از گذشته هم شود دیگر نیرویی برای این بازار نمانده باشد.