سال 1238 هجری قمری، باران زیادی در ری بارید که بر اثر آن اطراف مزار شریف شیخ صدوق فروکش کرد و شکافی در کنار آن پدید آمد که هنگام خاکبرداری، به سردابی رسیدند که جسد شیخ در آن مدفون بود.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، شیخ صدوق از بزرگترین شخصیتهاى جهان اسلام و شیعه و از برجستهترین چهرههاى درخشان علم و فضیلت است، وی که نزدیک به عصر ائمه معصومین(ع) مىزیست، با جمعآورى روایات اهل‌بیت(ع) و تألیف کتابهاى نفیس و با ارزش، خدمات ارزنده و کمنظیرى به اسلام و تشیع کرد.
تا آنجایی که عصر شیخ صدوق را باید عصر حدیث نامید، دوره‌اى که با حرکت علمى شیخ کلینى آغاز شد و با تلاش‌هاى پیگیر و بى‌وقفه شیخ صدوق ادامه یافت.
مشهورترین و بزرگترین کتاب صدوق «من لا یحضره الفقیه» است که یکى از کتب اربعه روایى شیعه به شمار مى‌رود، این کتاب در بردارنده نزدیک به 6 هزار حدیث است که بر اساس موضوعات مختلف فقهى تدوین شده است.
پیش از این در گزارشی مفصل با عنوان «شیخ صدوق» محدثی که پیکرش بعد از 800 سال سالم بود» به معرفی این فقیه و عالم جلیل‌القدر پرداختیم.
در ادامه به نمونه‌ای از کرامت شیخ صدوق به نقل از کتاب «نامداران مکاشفه و کرامت» نوشته حجت‌الاسلام حمید احمدی جلفایی اشاره می‌شود:
![بارانی که فتحعلی‌شاه را به مقبره «شیخ صدوق» روانه کرد]( "بارانی که فتحعلی‌شاه را به مقبره «شیخ صدوق» روانه کرد")
*بارانی که فتحعلی‌شاه را به زیارت قبر شیخ صدوق کشاند
در سال 1238 هجری قمری، باران زیادی بارید که بر اثر آن اطراف مزار شریف شیخ صدوق فروکش کرد و شکافی در کنار آن پدید آمد.
مؤمنان در پی اصلاح برآمدند و هنگام خاکبرداری، به سردابی که جسد شیخ در آن مدفون بود، رسیدند.
وقتی که به سرداب وارد شدند، جسد او را سالم یافتند، به گونه‌ای که آثار رنگ حنا هنوز بر ناخن‌های وی باقی بود.
این خبر در سطح تهران پیچید تا آنکه سلطان وقت «فتحعلی شاه قاجار» نیز از آن مطلع شد و دستور داد تا سرداب را نپوشانند و خود شاه و همراهان او در محل حاضر شدند و سپس جمعی از علما و سران قوا، به سرداب وارد شدند و همگی جسد را سالم مشاهده کردند.
سپس دستور دادند تا سرداب را بپوشانند و بنای ساخته شده بر قبر را تجدید کردند، صاحب کتاب «روضات الجنات» این حکایت را از برخی کسانی که جسد را دیده و شاهد این ماجرا بوده‌اند، شنیده و نقل کرده است.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه فارس، شیخ صدوق از بزرگترین شخصیتهاى جهان اسلام و شیعه و از برجستهترین چهرههاى درخشان علم و فضیلت است، وی که نزدیک به عصر ائمه معصومین(ع) مىزیست، با جمعآورى روایات اهل‌بیت(ع) و تألیف کتابهاى نفیس و با ارزش، خدمات ارزنده و کمنظیرى به اسلام و تشیع کرد.
تا آنجایی که عصر شیخ صدوق را باید عصر حدیث نامید، دوره‌اى که با حرکت علمى شیخ کلینى آغاز شد و با تلاش‌هاى پیگیر و بى‌وقفه شیخ صدوق ادامه یافت.
مشهورترین و بزرگترین کتاب صدوق «من لا یحضره الفقیه» است که یکى از کتب اربعه روایى شیعه به شمار مى‌رود، این کتاب در بردارنده نزدیک به 6 هزار حدیث است که بر اساس موضوعات مختلف فقهى تدوین شده است.
پیش از این در گزارشی مفصل با عنوان «شیخ صدوق» محدثی که پیکرش بعد از 800 سال سالم بود» به معرفی این فقیه و عالم جلیل‌القدر پرداختیم.
در ادامه به نمونه‌ای از کرامت شیخ صدوق به نقل از کتاب «نامداران مکاشفه و کرامت» نوشته حجت‌الاسلام حمید احمدی جلفایی اشاره می‌شود:
*بارانی که فتحعلی‌شاه را به زیارت قبر شیخ صدوق کشاند
در سال 1238 هجری قمری، باران زیادی بارید که بر اثر آن اطراف مزار شریف شیخ صدوق فروکش کرد و شکافی در کنار آن پدید آمد.
مؤمنان در پی اصلاح برآمدند و هنگام خاکبرداری، به سردابی که جسد شیخ در آن مدفون بود، رسیدند.
وقتی که به سرداب وارد شدند، جسد او را سالم یافتند، به گونه‌ای که آثار رنگ حنا هنوز بر ناخن‌های وی باقی بود.
این خبر در سطح تهران پیچید تا آنکه سلطان وقت «فتحعلی شاه قاجار» نیز از آن مطلع شد و دستور داد تا سرداب را نپوشانند و خود شاه و همراهان او در محل حاضر شدند و سپس جمعی از علما و سران قوا، به سرداب وارد شدند و همگی جسد را سالم مشاهده کردند.
سپس دستور دادند تا سرداب را بپوشانند و بنای ساخته شده بر قبر را تجدید کردند، صاحب کتاب «روضات الجنات» این حکایت را از برخی کسانی که جسد را دیده و شاهد این ماجرا بوده‌اند، شنیده و نقل کرده است.