عصرایران - هم اکنون و در غیاب کاندیداهای مطرح جریان اصلاح طلبی ، دو قطب اصولگرا در قالب دو ائتلاف "اکثریت" و "پیشرفت" ، رقابت های انتخاباتی را ادامه می دهند.
ائتلاف اکثریت ، شامل منوچهر متکی ، محمدرضا باهنر ، مصطفی پور محمدی ، یحیی آل اسحاق و سیدمحمدحسن ابوترابی فرد است که به 3+2 نیز شناخته می شود.
ائتلاف دیگر ، 2+1 است که علی اکبر ولایتی ، محمدباقر قالیباف و غلامعلی حدادعادل را شامل می شود.
بنای اعضای هر دو ائتلاف این است که نهایتاً از بین هر کدام از دو ائتلاف ، بر اساس مکانیزم توافقی بین خودشان ، "یک نفر" کاندیدای نهایی شود و بقیه به نفع او کنار بروند و امکانات و توانایی هایشان را در اختیار گزینه نهایی ائتلاف خود قرار دهند.
در هفته های اخیر اما زمزمه هایی از برخی ستادها شنیده می شود مبنی بر این که برخی کاندیداها تحت تأثیر افراد پیرامونی شان - که دل به ریاست جمهوری گزینه خود بسته اند - در صدد طفره رفتن از توافق "هر ائتلاف یک کاندیدا" هستند.
البته هیچ کدام از این 8 نفر ، تعهد محضری نداده اند که بر اساس مکانیزم نهایی بین خودشان ، حتماً کنار بروند ولی از آنجا که این افراد در صدد به دست گرفتن زمام امور اجرایی کشور هستند ، قطعاً باید به حدی وثاقت داشته باشند که بتوان به سخن شفاهی آنان نیز اعتماد کرد.
کسی که امروز در یک گروه کوچک پنج یا سه نفره عهدی می بندد و در حالی که نه به بار است و نه به دار ، بدان پایبند نمی ماند ، چگونه می تواند انتظار داشته باشد ، مردم به میثاق او با قانون اساسی و ملت اعتماد کنند: "عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی..." .
یکی از بحران های کشور در سال های اخیر ، عهدشکنی و خلاف واقع گویی برخی مسوولان بوده است و مردم ، به طور جدی از این وضعیت "غیراخلاقی" خسته اند.
کاندیداهای اصولگرا ، باید بدانند که یکی از اصولی که آنان ادعای گرایش بدان دارند ، همین صداقت و پایبندی به عهد است و الّا چه فرقی هست بین آنها و کسی که حرف امروزش با سخن دیروزش ، از زمین تا آسمان فاصله دارد و اصلاً هم از این وضعیت شرم نمی کند؟!
پایبندی این 8 نفر به عهدی که بین خودشان بسته اند ، اولین آزمون جدی آنها در مقابل چشم مردمی است که اکنون در مرحله سبک سنگین کردن کاندیداها هستند و همه چیز را خوب می بینند و خوب می فهمند.