...
محمدرضا امیرزاده، /اگر به اظهار نظرها و صحبت های افراد مختلف در چند روز گذشته نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که برخی افراد به تازگی چقدر نگران قانون شکنی دولت در زمینه ی انتخابات شده اند. این افرادِ نگران که بعضا مسئولیت های رسمی و غیررسمی نیز به عهده دارند سعی می کنند نشان دهند که دولت در زمینه انتخابات باید بی طرف بوده و شرایط را برای رقابت نامزدهای مختلف فراهم کنند. این موضع گیری از سوی این دوستان اگر چه در جای خود کاملاً درست و قابل تأمل است، اما طنز تلخی در این مواضع نهفته است که گذر زمان آن را برای ما مکشوف می کند و آن نکته این است که به نظر می رسد این مواضع با اندکی تأخیر بیان شده است و به قاعده نوش داروی بعد از مرگ می ماند.
نکته ای که این یاران قدیمی و منتقدان کنونی احمدی نژاد فراموش کرده اند این است که بی قانونی بد است حتی برای دوست و هم حزبی ما. اگر صفحات تاریخ ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد را ورق بزنیم به موارد فراوانی از رفتارهای خلاف قانون برمی خوریم. اما آن زمان خبری از این انتقادها نبود. بلکه برعکس اگر کسی هم انتقاد می کرد با توسل به هر حربه و توجیهی سعی در پوشاندن و عادی جلوه دادن آن کارها می کردند. این یاران قدیمی فراموش کردند که روزگار همواره بر وفق مراد نخواهد بود و ممکن است روزی همین کارهای غیرقانونی گریبان خود این دوستان را هم بگیرد.
زمانی احمدی نژاد در تلوزیون حاضر شد و حرف هایی را به برخی از افراد نسبت داد که در هیچ دادگاهی به اثبات نرسیده بود اما آن روز کسی از حدیث قدسی سخنی نگفت و بجز مقام معظم رهبری که در سخنرانی حرم امام(ره) و نماز جمعه به اینگونه سخنان اعتراض کردند، کس دیگری از مسئولین سخنی نگفته و اعتراضی نکرد. اما گذر زمان و تقدیر چنین بود که همین اتهام های اثبات نشده باز تکرار شود. اما این بار نه نسبت به دیگران بلکه نسبت به کسانی که روزی با یکدیگر همکار و همراه بودند و البته اینجا بود که برخی یادشان آمد که در این زمینه حدیث قدسی هم وجود دارد که اگر کسی به مسلمانی اتهامی بزند که او را خوار کند باید خودش را آماده جنگ با خدا کند. آیا افرادی که در آن زمان نامشان را برده شد مسلمان نبودند؟
همچنین حضور آقای احمدی نژاد در هنگام ثبت نام آقای مشایی خیلی ها را نگران کرده و شروع کردند به تذکر که شما در مسئولیت رسمی خود حق ندارید از فرد خاصی حمایت کنید. این تذکر اگر چه بجاست اما ای کاش چندسال قبل این ها را مطرح می کردند. یعنی زمانی که افرادی که به نوعی در جریان انتخابات شریک بودند اما در سخنرانی های تبلیغاتی در حمایت از آقای احمدی نژاد شرکت کرده و سخنرانی می-کردند. رفتار امروز احمدی نژاد با رفتار قبلش تفاوت چندانی نکرده. به عبارتی احمدی نژاد امروز همان احمدی نژاد دیروز است. تنها تفاوت مهم در این است که احمدی نژاد آن موقع چون مورد تأیید ما بود سعی می کردیم نقاط ضعفش را نادیده بگیریم، اما الان که با وی دچار اختلاف شده ایم این نقاط ضعف کاملا برای ما مشهود شده است.
این مباحث را یه این خاطر مطرح نکردیم که صرفا تاریخ را ورق زده باشیم، این وقایع، درس خوبی برای برخورد با رئیس جمهور بعدی به ما می دهد. نیازی نیست فردی را در حد خدایی بالا ببریم و به هیچ کس اجازه ندهیم که کوچکترین انتقادی به او بکند. همچنین نیازی هم به این نیست که زمانی که با وی دچار مشکل شدیم سعی کنیم یک سره از او انتقاد کرده و وی را تخریب کنیم. افراد را صرف نظر از اینکه در چه حزب و گروهی هستند باید منصفانه نگاه کرد و در موارد لازم حمایت و یا نقد کرد.
محمدرضا امیرزاده، /اگر به اظهار نظرها و صحبت های افراد مختلف در چند روز گذشته نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که برخی افراد به تازگی چقدر نگران قانون شکنی دولت در زمینه ی انتخابات شده اند. این افرادِ نگران که بعضا مسئولیت های رسمی و غیررسمی نیز به عهده دارند سعی می کنند نشان دهند که دولت در زمینه انتخابات باید بی طرف بوده و شرایط را برای رقابت نامزدهای مختلف فراهم کنند. این موضع گیری از سوی این دوستان اگر چه در جای خود کاملاً درست و قابل تأمل است، اما طنز تلخی در این مواضع نهفته است که گذر زمان آن را برای ما مکشوف می کند و آن نکته این است که به نظر می رسد این مواضع با اندکی تأخیر بیان شده است و به قاعده نوش داروی بعد از مرگ می ماند.
نکته ای که این یاران قدیمی و منتقدان کنونی احمدی نژاد فراموش کرده اند این است که بی قانونی بد است حتی برای دوست و هم حزبی ما. اگر صفحات تاریخ ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد را ورق بزنیم به موارد فراوانی از رفتارهای خلاف قانون برمی خوریم. اما آن زمان خبری از این انتقادها نبود. بلکه برعکس اگر کسی هم انتقاد می کرد با توسل به هر حربه و توجیهی سعی در پوشاندن و عادی جلوه دادن آن کارها می کردند. این یاران قدیمی فراموش کردند که روزگار همواره بر وفق مراد نخواهد بود و ممکن است روزی همین کارهای غیرقانونی گریبان خود این دوستان را هم بگیرد.
زمانی احمدی نژاد در تلوزیون حاضر شد و حرف هایی را به برخی از افراد نسبت داد که در هیچ دادگاهی به اثبات نرسیده بود اما آن روز کسی از حدیث قدسی سخنی نگفت و بجز مقام معظم رهبری که در سخنرانی حرم امام(ره) و نماز جمعه به اینگونه سخنان اعتراض کردند، کس دیگری از مسئولین سخنی نگفته و اعتراضی نکرد. اما گذر زمان و تقدیر چنین بود که همین اتهام های اثبات نشده باز تکرار شود. اما این بار نه نسبت به دیگران بلکه نسبت به کسانی که روزی با یکدیگر همکار و همراه بودند و البته اینجا بود که برخی یادشان آمد که در این زمینه حدیث قدسی هم وجود دارد که اگر کسی به مسلمانی اتهامی بزند که او را خوار کند باید خودش را آماده جنگ با خدا کند. آیا افرادی که در آن زمان نامشان را برده شد مسلمان نبودند؟
همچنین حضور آقای احمدی نژاد در هنگام ثبت نام آقای مشایی خیلی ها را نگران کرده و شروع کردند به تذکر که شما در مسئولیت رسمی خود حق ندارید از فرد خاصی حمایت کنید. این تذکر اگر چه بجاست اما ای کاش چندسال قبل این ها را مطرح می کردند. یعنی زمانی که افرادی که به نوعی در جریان انتخابات شریک بودند اما در سخنرانی های تبلیغاتی در حمایت از آقای احمدی نژاد شرکت کرده و سخنرانی می-کردند. رفتار امروز احمدی نژاد با رفتار قبلش تفاوت چندانی نکرده. به عبارتی احمدی نژاد امروز همان احمدی نژاد دیروز است. تنها تفاوت مهم در این است که احمدی نژاد آن موقع چون مورد تأیید ما بود سعی می کردیم نقاط ضعفش را نادیده بگیریم، اما الان که با وی دچار اختلاف شده ایم این نقاط ضعف کاملا برای ما مشهود شده است.
این مباحث را یه این خاطر مطرح نکردیم که صرفا تاریخ را ورق زده باشیم، این وقایع، درس خوبی برای برخورد با رئیس جمهور بعدی به ما می دهد. نیازی نیست فردی را در حد خدایی بالا ببریم و به هیچ کس اجازه ندهیم که کوچکترین انتقادی به او بکند. همچنین نیازی هم به این نیست که زمانی که با وی دچار مشکل شدیم سعی کنیم یک سره از او انتقاد کرده و وی را تخریب کنیم. افراد را صرف نظر از اینکه در چه حزب و گروهی هستند باید منصفانه نگاه کرد و در موارد لازم حمایت و یا نقد کرد.