به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، عصر ایران در این زمینه در گزارشی آورده است: «سخنان شگفت انگیز و جناب سلحشور، عیناً چنین بود: " در شرع و قانون داریم هر فردی که در جهت خیانت به نظام اسلامی حرکت کند و قدم بردارد محارب است و حکمش اعدام. حالا این‌ها که آبروی نظام، شهدا و امام را به بازی گرفته‌اند محارب نظام نیستند؟ اگر چهار نفر از این خائنان اعدام شوند و برخوردهای شدیدی با آنان شود، دیگر حساب کار دستشان می‌آید."
روزی شخصی عامی و کم سواد به دیدن امام صادق (ع) آمد و از امام طلب نصیحت و هدایت کرد. امام صادق نیز پندی چند به او داد و از جمله پندهایش این بود که "از فتوا دادن بگریز همان گونه که از شیر می‌گریزی".
پس از غلبه اصولیون بر اخباریون در تاریخ فقه اسلامی، این نگاه بیش از پیش قوت گرفت که فتوا دادن کار مجتهد است؛ کسی که به اجتهاد نرسیده، حق فتوا ندارد. یکی از اختلافات امام خمینی (ره) و شهید مطهری و کلاً قاطبه روحانیان با سران سازمان مجاهدین خلق، اختلاف بر سر همین "حق فتوا" بود. مجاهدین خلق نه فتوا را حق انحصاری مجتهدین می‌دانستند و نه گذراندن مراحل علمی تعیین شده در نظام آموزشی سنتی حوزه‌های علمیه را شرط مجتهد شدن می‌دانستند. آنها با اینکه فقه و اصول و علم حدیث و علم رجال نخوانده بودند، خودشان را مجتهد می‌دانستند! به دیگر سخن، آنها با اینکه مجتهد نبودند، برای خود حق فتوا قائل بودند.
اینکه حق فتوا با چه کسی است و مفتی باید چه دروسی را خوانده باشد، بحثی درازدامن است و خارج از موضوع این یادداشت. اما اینکه یکی از مقلدان امام خمینی همانند مجاهدین خلق برای خودش حق فتوا قائل باشد و در میان این همه فقیه در حکومتی مبتنی بر اسلام فقاهتی، یک تنه حکم محاربه یک فیلمساز را صادر کند، بحثی است که در چارچوب این یادداشت می‌گنجد.
مطابق اسلام فقاهتی امام خمینی (ره)، تشخیص محارب بودن اشخاص با ولی فقیه و یا مجتهد ماذون از جانب ولی فقیه است نه با یک کارگردان سینما!
فرج الله سحلشور اگر به راستی مدعی پیروی از امام خمینی (ره) و اسلام فقاهتی و روحانیت شیعه است، باید قید صدور فتوا را بزند و به جای پا کردن در کفش مجتهدان، بر گلیم مقلدان بنشیند و صبر پیش گیرد. او باید دنباله کار خویش گیرد!
شیعیان از حیث صدور فتوا به دو دسته مقلدان و مجتهدان تقسیم می‌شوند. قرار نیست مقلدان به گاه خشم دچار توهم مجتهد بودن شوند و با محارب خواندن دیگران، خواستار اعدام آنها شوند.
از این نقد اساسی بر سخنان جنجال برانگیز جدید فرج الله سلحشور که بگذریم، باز باید این کارگردان مدعی پیروی از خط امام را به خط امام ارجاع دهیم تا بلکه دوغ را با دوشاب نیامیزد و به همین راحتی، سر خلق الله را بر سر دار نخواهد.
سلحشور مدعی است که "در شرع و قانون داریم هر فردی که در جهت خیانت به نظام اسلامی حرکت کند و قدم بردارد محارب است و حکمش اعدام." و سپس از باب استفهام انکاری می‌پرسد: "این‌ها که آبروی نظام، شهدا و امام را به بازی گرفته‌اند محارب نظام نیستند؟" پاسخ جناب سلحشور مدعی گام برداشتن در خط امام، طبق کلام امام یک کلمه است: نه!
امام خمینی (ره) در تحریرالوسیله می‌نویسد: "محارب کسی است که سلاح خود را آخته و آماده سازد و به ترساندن مردم و سلب امنیت و ایجاد فساد در جامعه اقدام نماید؛ خواه در صحرا باشد یا در دریا و یا در شهرها باشد یا در جاده‌ها، شب باشد یا روز، زن باشد یا مرد، در همه حالات محارب نامیده می‌شود و احکام محاربه با خدا در مورد او اجرا می‌گردد."
حال دیگر بر عهده جناب سلحشور است که انصاف دهد و از خودش بپرسد که این تعریف امام خمینی از "محارب" چه ربطی به کارگردان و تهیه کننده بی‌نوای فیلم "یک خانواده محترم" دارد؟
اگر فرج الله سلحشور مقلد امام خمینی (ره) است، متن مذکور از تحریرالوسیله کافی است تا او در تشخیص محارب به ورطه خطاهای مهلک نیفتد. اما اگر او مقلد امام نیست و دیگران را به قانون "نظام اسلامی" ارجاع می‌دهد، باید ابتدا نیم نگاهی به قانون مجازات اسلامی بیندازد و بعد ادعای محارب بودن هموطنانش را بر میز افکار عمومی بگذارد.
در ماده 183 قانون مجازات اسلامی آمده است: "هر کس که برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب فی الارض و مفسد فی الارض می‌باشد." در ماده 187 همین قانون هم آمده است: "هر فرد یا گروه که طرح براندازی حکومت اسلامی را بریزد و برای این منظور اسلحه و مواد منفجره تهیه کند و نیز کسانی که با آگاهی و اختیار، امکانات مالی موثر و یا وسایل و اسباب کار و سلاح در اختیار آنها بگذارند محارب و مفسد فی‌الارض می‌باشند."
با توجه به مواد مذکور از قانون مجازات اسلامی، بعید است که حتی خود فرج الله سلحشور هم دیگر بتواند بر ادعای محارب بودن کارگردان فیلم "یک خانواده محترم" پافشاری کند.
اما از نقد دوم هم که بگذریم، نقد سوم باقی می‌ماند و آن اینکه، در تاریخ سینمای ایران، تاکنون هیچ فیلمسازی خواستار اعدام فیلمساز دیگری نشده بود. اختلافات اهالی سینمای ایران، هر چه بود، در حد بحث و جدل و حسادت و ... بود نه در حد صدور حکم به دار کشیدن دیگران!
فرج الها سلحشور، به هر حال فیلمساز نیروهای به اصطلاح ارزشی جامعه ایران است. او شاید به اعتبار و حیثیت خودش در افکار عمومی و فضای فرهنگی جامعه ایران اهمیتی ندهد، اما خوب است که "بچه حزب اللهی"های سینما را که به هر حال او را "فیلمساز خودشان" می‌دانند، با تندروی‌های بی‌منطقش شرمنده و سرافکنده نکند؛ تندروی‌هایی که ظاهری شرعی و انقلابی دارند اما در حقیقت، تیشه‌ای هستند بر ریشه شرع و انقلاب.»![تاملی در صدور حکم محارب از طرف سلحشور]( "تاملی در صدور حکم محارب از طرف سلحشور")
روزی شخصی عامی و کم سواد به دیدن امام صادق (ع) آمد و از امام طلب نصیحت و هدایت کرد. امام صادق نیز پندی چند به او داد و از جمله پندهایش این بود که "از فتوا دادن بگریز همان گونه که از شیر می‌گریزی".
پس از غلبه اصولیون بر اخباریون در تاریخ فقه اسلامی، این نگاه بیش از پیش قوت گرفت که فتوا دادن کار مجتهد است؛ کسی که به اجتهاد نرسیده، حق فتوا ندارد. یکی از اختلافات امام خمینی (ره) و شهید مطهری و کلاً قاطبه روحانیان با سران سازمان مجاهدین خلق، اختلاف بر سر همین "حق فتوا" بود. مجاهدین خلق نه فتوا را حق انحصاری مجتهدین می‌دانستند و نه گذراندن مراحل علمی تعیین شده در نظام آموزشی سنتی حوزه‌های علمیه را شرط مجتهد شدن می‌دانستند. آنها با اینکه فقه و اصول و علم حدیث و علم رجال نخوانده بودند، خودشان را مجتهد می‌دانستند! به دیگر سخن، آنها با اینکه مجتهد نبودند، برای خود حق فتوا قائل بودند.
اینکه حق فتوا با چه کسی است و مفتی باید چه دروسی را خوانده باشد، بحثی درازدامن است و خارج از موضوع این یادداشت. اما اینکه یکی از مقلدان امام خمینی همانند مجاهدین خلق برای خودش حق فتوا قائل باشد و در میان این همه فقیه در حکومتی مبتنی بر اسلام فقاهتی، یک تنه حکم محاربه یک فیلمساز را صادر کند، بحثی است که در چارچوب این یادداشت می‌گنجد.
مطابق اسلام فقاهتی امام خمینی (ره)، تشخیص محارب بودن اشخاص با ولی فقیه و یا مجتهد ماذون از جانب ولی فقیه است نه با یک کارگردان سینما!
فرج الله سحلشور اگر به راستی مدعی پیروی از امام خمینی (ره) و اسلام فقاهتی و روحانیت شیعه است، باید قید صدور فتوا را بزند و به جای پا کردن در کفش مجتهدان، بر گلیم مقلدان بنشیند و صبر پیش گیرد. او باید دنباله کار خویش گیرد!
شیعیان از حیث صدور فتوا به دو دسته مقلدان و مجتهدان تقسیم می‌شوند. قرار نیست مقلدان به گاه خشم دچار توهم مجتهد بودن شوند و با محارب خواندن دیگران، خواستار اعدام آنها شوند.
از این نقد اساسی بر سخنان جنجال برانگیز جدید فرج الله سلحشور که بگذریم، باز باید این کارگردان مدعی پیروی از خط امام را به خط امام ارجاع دهیم تا بلکه دوغ را با دوشاب نیامیزد و به همین راحتی، سر خلق الله را بر سر دار نخواهد.
سلحشور مدعی است که "در شرع و قانون داریم هر فردی که در جهت خیانت به نظام اسلامی حرکت کند و قدم بردارد محارب است و حکمش اعدام." و سپس از باب استفهام انکاری می‌پرسد: "این‌ها که آبروی نظام، شهدا و امام را به بازی گرفته‌اند محارب نظام نیستند؟" پاسخ جناب سلحشور مدعی گام برداشتن در خط امام، طبق کلام امام یک کلمه است: نه!
امام خمینی (ره) در تحریرالوسیله می‌نویسد: "محارب کسی است که سلاح خود را آخته و آماده سازد و به ترساندن مردم و سلب امنیت و ایجاد فساد در جامعه اقدام نماید؛ خواه در صحرا باشد یا در دریا و یا در شهرها باشد یا در جاده‌ها، شب باشد یا روز، زن باشد یا مرد، در همه حالات محارب نامیده می‌شود و احکام محاربه با خدا در مورد او اجرا می‌گردد."
حال دیگر بر عهده جناب سلحشور است که انصاف دهد و از خودش بپرسد که این تعریف امام خمینی از "محارب" چه ربطی به کارگردان و تهیه کننده بی‌نوای فیلم "یک خانواده محترم" دارد؟
اگر فرج الله سلحشور مقلد امام خمینی (ره) است، متن مذکور از تحریرالوسیله کافی است تا او در تشخیص محارب به ورطه خطاهای مهلک نیفتد. اما اگر او مقلد امام نیست و دیگران را به قانون "نظام اسلامی" ارجاع می‌دهد، باید ابتدا نیم نگاهی به قانون مجازات اسلامی بیندازد و بعد ادعای محارب بودن هموطنانش را بر میز افکار عمومی بگذارد.
در ماده 183 قانون مجازات اسلامی آمده است: "هر کس که برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب فی الارض و مفسد فی الارض می‌باشد." در ماده 187 همین قانون هم آمده است: "هر فرد یا گروه که طرح براندازی حکومت اسلامی را بریزد و برای این منظور اسلحه و مواد منفجره تهیه کند و نیز کسانی که با آگاهی و اختیار، امکانات مالی موثر و یا وسایل و اسباب کار و سلاح در اختیار آنها بگذارند محارب و مفسد فی‌الارض می‌باشند."
با توجه به مواد مذکور از قانون مجازات اسلامی، بعید است که حتی خود فرج الله سلحشور هم دیگر بتواند بر ادعای محارب بودن کارگردان فیلم "یک خانواده محترم" پافشاری کند.
اما از نقد دوم هم که بگذریم، نقد سوم باقی می‌ماند و آن اینکه، در تاریخ سینمای ایران، تاکنون هیچ فیلمسازی خواستار اعدام فیلمساز دیگری نشده بود. اختلافات اهالی سینمای ایران، هر چه بود، در حد بحث و جدل و حسادت و ... بود نه در حد صدور حکم به دار کشیدن دیگران!
فرج الها سلحشور، به هر حال فیلمساز نیروهای به اصطلاح ارزشی جامعه ایران است. او شاید به اعتبار و حیثیت خودش در افکار عمومی و فضای فرهنگی جامعه ایران اهمیتی ندهد، اما خوب است که "بچه حزب اللهی"های سینما را که به هر حال او را "فیلمساز خودشان" می‌دانند، با تندروی‌های بی‌منطقش شرمنده و سرافکنده نکند؛ تندروی‌هایی که ظاهری شرعی و انقلابی دارند اما در حقیقت، تیشه‌ای هستند بر ریشه شرع و انقلاب.»
