چرا اصولگرایان این قدر راحت با پیروزی روحانی کنار آمدند؟

تا قبل از انتخابات اخیر، فضایی بسیار منفی و یکسویه علیه معتدلین و اصلاح طلبان در کشور وجود داشت، چنان که این فضا بسیاری از منتقدین را دچار یاس و بدبینی کرده بود. اندکی مانده به انتخابات، یکی از مقامات کشور آشکارا حملات شدیدی به هاشمی و خاتمی کرد و اندکی بعد هم در کمال ناباوری، آیت الله هاشمی رد صلاحیت شد. اما چگونه شد که بعد از اعلام نتیجه انتخابات، اصولگرایان نه تنها به نتایج تن دادند، بلکه به نوعی از آن استقبال هم کردند؟
، این پرسشی است که به ویژه برای کسانی که دو فضای متفاوت قبل و بعد از اعلام نتایج را درک کرده اند، وجود دارد. اما پاسخ های متفاوتی می توان از نگاه های مختلف به آن داد و شاید پاسخ کامل در مجموع آنها باشد.

پاسخ ساده را می توان در خوب و مثبت و آزاداندیش بودن اصولگرایان حاکم دانست و این که اصلا دل به قدرت نبسته بودند و با پیروزی رقیب، کرسی را به راحتی به او تقدیم کردند.

مورد دوم را می توان در ناگهانی شکل گرفتن پیروزی روحانی جستجو کرد. به راستی نه تنها اصولگرایان، بلکه حامیان هاشمی و خاتمی و روحانی نیز تصور نمی کردند فرهنگ سیاسی مردم به جایی رسیده باشد که با یک فراخوان هاشمی و خاتمی، این میزان از محبوبیت آن دو، تبدیل به رای به نامزد مورد حمایتشان شود و بتوانند در دور اول بازی را ببرند. موج رای روحانی در دو سه روز آخر اوج گرفت و بسیاری را پای صندوق آورد تا با نگاهی عاقلانه، سرنوشت بهتری برای خود رقم زنند و اگرچه با تدبیر مقامات امنیتی جلو ورود هاشمی به انتخابات گرفته شد، اما عدم تصور پیروزی روحانی، این امکان را برای او به وجود آورد که بدون مقابله جدی پیروز میدان شود.

بخش دیگری از این خوشحالی در اصولگرایان را می توان ناشی از پایان کار محمود احمدی نژاد دانست.

در واقع شاید آنها خود نیز از این همه معضل و مشکل خسته شده بودند و بی میل نبودند "کلید" را به دست کس دیگر بسپارند ، کسی که از آنها نیست و می توان مورد نقد و هجمه اش نیز قرار داد.

نکته دیگر مورد اعتماد بودن حسن روحانی برای بخش زیادی از اصولگرایان، از رهبری گرفته تا آیت الله مهدوی کنی و حتی شخص آیت الله جنتی است. بسیاری از بزرگان اصولگرا با وجود تفاوت سلیقه ای و نقطه نظر با روحانی، به دلیل سالها کار کردن با روحانی، او را امین و قابل پیش بینی و اعتماد می دانند و از طرف دیگر جایگاه او به بزرگی هاشمی نیست، این کمک می کند تا بهتر بتوان با او کار کرد.

اما نکته دیگر آن که چاره ای نیز جز پذیرش آرای مردم نبود. البته این امکان بود که با برخی دلایل برخی صندوقها باطل شود و با پایین آمدن میزان رای روحانی از 50 درصد کار به مرحله دوم کشد. اما روشن بود که در آن صورت با امیدوار شدن توده های بی تفاوت که جمعه به صحنه نیامدند، اتفاقی بسیار فراتر از 24 خرداد رخ می داد.

البته شاید روی باز و قول اعتدال روحانی نیز در این برخوردهای مثبت بی تاثیر نبوده است، به هر حال این رویکرد مثبت را باید به فال نیک گرفت و بر پایه این همدلی ها، کشور را ساخت.