روز گذشته (۲۸ آذر ۱۳۹۱) در خبر‌ها آمد که آقای حمید رسایی نطق خود را، به دادن نسبت‌های ناروا، توهین و تهمت به آیت الله هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و خانواده وی اختصاص داد و به دنبال آن، دفتر آیت الله هاشمی با ارسال نامه‌ای به هیأت رییسه مجلس شورای اسلامی، ضمن اعتراض به انتشار این گونه توهین‌ها و تهمت‌ها از تریبون مجلس شورای اسلامی، خواستار اختصاص وقت جهت پاسخگویی گردید.
علي ورسه اي
در اینجا بیان چند نکته ضروری است:
الف) از آنجا که وظیفه مجلس دفاع از حقوق ملت و عمل به قانون است، توقع افکار عمومی این است که مجلس به وظایف قانونی خود عمل نماید و مطابق با آیین نامه مجلس شورای اسلامی، به افرادی که از تریبون مجلس علیه آن‌ها هتاکی شده، حق پاسخگویی از همان تریبون را قائل شود.
ب) آقای رسایی و دوستانش در مجلس وظیفه دارند متانت و وزانت لباسی را که به تن کرده‌اند، رعایت نمایند و شأن آن را حفظ کنند و در بیان مطالب و اظهار نظر‌ها معیارهای الهی را مد نظر قرار دهند و بدانند که به فرموده حضرت امام (قدس سرّه):
«... معیار الهى آن است که اثبات مدعا مبنى بر استدلال و شواهد متقن باشد، و از کلمات نیشدار و اهانت آمیز و کردار ناروا مبرّا باشد. و در غیر این صورت، باید دانست که دست شیطان و نفس امّاره بالسوء در کار است و گوینده بازیچه هواى نفس است...» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۶)
ج) چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود...»
«نمایندگان محترم و خواهران و برادران گرامى! مسئله بسیار مهم است. آبرو و حیثیت یک مسلمان یا یک انسان در کار است. چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود و شرف یک مؤمن خدشهدار گردد. اگر انحرافى دیدید، نخست بدون سر و صدا دنبال تحقیق روید. پس از آنکه مسلّماً معلوم شد، قبل از کشیده شدن به مجلس با طرف به گفتگو بنشینید، و مسئله را حتى الامکان با خود او حل کنید. اگر در این مرحله توفیق حاصل نشد، در کمیسیون مربوط او را بخواهید، و با کمک دوستان فیصله دهید. و اگر فیصله نشد و شخص مذکور مىخواهد برخلاف مصالح اسلام و کشور و ملت عمل کند و در انحراف پافشارى نماید، حفظ مصلحت عمومى و اسلام مقدّم است بر حفظ مصلحت شخص، هرکس باشد؛ در این صورت تقاضا کنید و با استدلال و منطق، بدون کوچک‌ترین اهانت، مطلب را عرضه کنید. و مهلت دهید تا در محیطى آرام و بىتشنج از خود دفاع کند. در این موقع مجلس به هرچه تکلیف قانونى و شرعى دارد عمل کند، بى کوچک‌ترین توهین. و ما همه باید بدانیم که مجرمى که بالا‌ترین جرم را دارد و به سوى چوبهدار مىرود، جز اجراى حد شرعى احدى حق آزار او را لفظاً و عملاَ ندارد؛ و مرتکب، خود ظالم است و مستحق کیفر...!» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۷)
د) بعضى نطق‌ها موجب تأسف و تأثر است
«... از امور لازم التذکر راجع به نطقهاى قبل از دستور است؛ چه بسا که ناطق احیاناً گمان کند بىقید و شرط و بىتعهد و تکلیف باید هرچه بخواهد بگوید، و به هرکس، چه حاضر جلسه و چه غایب، مىتواند به اصطلاح حمله کند، و میزانى الهى و شرعى و اخلاقى در کار نیست و مسئولیتى حتى شرعى ندارد. و گاهى بعضى نطق‌ها موجب تأسف بسیار و تأثر است؛ و چه بسا که اهانت به یک مسلمان و مؤمن را به حد اعلى مىکشاند و حیثیات انسان‌ها را لکهدار مىکند؛ و گاهى ارقام و اقلام بسیار از گوشه و کنار اعم از صحیح و فاسد جمع آورى مىکند و با آبروى دولت و اشخاص، بلکه مجلس بازى مىکند؛ و مجلس شوراى اسلامى را بىتوجه همچون مجلس طاغوت مىنماید و مورد تاخت و تاز اعراض مسلمانان در سراسر کشور قرار مىدهد. آقایان مىدانند مجلس اسلامى که حاصل سالهاى دراز رنج و زحمت و خونهاى محترم صد‌ها هزار شهید و جانباز است براى تحقق احکام نورانى اسلام و تحول از رژیم طاغوت به رژیم الهى- اسلامى است. نمایندگان آن باید از اخلاق اسلامى بالا و والایى برخوردار باشند؛ و خداى بزرگ را حاضر و ناظر بر اعمال و گفتار خود بدانند، و از رفتار و گفتار رژیمهاى طاغوتى احتراز نمایند. و اگر خداى نخواسته کسى از حدود شرعى، چه در نطقهاى قبل از دستور و چه در مذاکرات و محاورات دیگر خارج شد، وظیفه فریضه بزرگ نهى از منکر را فراموش نکنند؛ که خداى نخواسته حق و عِرض و حیثیت مردم در مکانى که حافظ مصالح اسلام و مسلمین و مردم کشور است ضایع نگردد...» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۸)
هـ) وظیفه سنگین رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات در دفاع از حق مظلوم...
«... اگر در مجلس به کسى که حاضر نیست و راه به مجلس ندارد که از خود دفاع نماید حملهاى شد، به او اجازه داده شود یا در مجلس از خود دفاع کند و اگر قانوناً اشکالى در این عمل مىبینند، رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات این وظیفه سنگین را به دوش کشند؛ تا حق مظلومى ضایع نشود و شخصیتى بىدلیل خُرد نگردد و راهگشاى این امر خود نمایندگان و رئیس محترم مجلس هستند که با تعهدى که دارند و مسئولیتى که بر دوش آنهاست این حق را به اشخاص غایب بدهند؛ تا به وسیله مجلس، که نگهدار مصالح کشور و ملت است، حقى ضایع نشود و انسانى مظلوم نگردد.» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۸)
علي ورسه اي / ali.varsee@gmail.com
علي ورسه اي
در اینجا بیان چند نکته ضروری است:
الف) از آنجا که وظیفه مجلس دفاع از حقوق ملت و عمل به قانون است، توقع افکار عمومی این است که مجلس به وظایف قانونی خود عمل نماید و مطابق با آیین نامه مجلس شورای اسلامی، به افرادی که از تریبون مجلس علیه آن‌ها هتاکی شده، حق پاسخگویی از همان تریبون را قائل شود.
ب) آقای رسایی و دوستانش در مجلس وظیفه دارند متانت و وزانت لباسی را که به تن کرده‌اند، رعایت نمایند و شأن آن را حفظ کنند و در بیان مطالب و اظهار نظر‌ها معیارهای الهی را مد نظر قرار دهند و بدانند که به فرموده حضرت امام (قدس سرّه):
«... معیار الهى آن است که اثبات مدعا مبنى بر استدلال و شواهد متقن باشد، و از کلمات نیشدار و اهانت آمیز و کردار ناروا مبرّا باشد. و در غیر این صورت، باید دانست که دست شیطان و نفس امّاره بالسوء در کار است و گوینده بازیچه هواى نفس است...» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۶)
ج) چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود...»
«نمایندگان محترم و خواهران و برادران گرامى! مسئله بسیار مهم است. آبرو و حیثیت یک مسلمان یا یک انسان در کار است. چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود و شرف یک مؤمن خدشهدار گردد. اگر انحرافى دیدید، نخست بدون سر و صدا دنبال تحقیق روید. پس از آنکه مسلّماً معلوم شد، قبل از کشیده شدن به مجلس با طرف به گفتگو بنشینید، و مسئله را حتى الامکان با خود او حل کنید. اگر در این مرحله توفیق حاصل نشد، در کمیسیون مربوط او را بخواهید، و با کمک دوستان فیصله دهید. و اگر فیصله نشد و شخص مذکور مىخواهد برخلاف مصالح اسلام و کشور و ملت عمل کند و در انحراف پافشارى نماید، حفظ مصلحت عمومى و اسلام مقدّم است بر حفظ مصلحت شخص، هرکس باشد؛ در این صورت تقاضا کنید و با استدلال و منطق، بدون کوچک‌ترین اهانت، مطلب را عرضه کنید. و مهلت دهید تا در محیطى آرام و بىتشنج از خود دفاع کند. در این موقع مجلس به هرچه تکلیف قانونى و شرعى دارد عمل کند، بى کوچک‌ترین توهین. و ما همه باید بدانیم که مجرمى که بالا‌ترین جرم را دارد و به سوى چوبهدار مىرود، جز اجراى حد شرعى احدى حق آزار او را لفظاً و عملاَ ندارد؛ و مرتکب، خود ظالم است و مستحق کیفر...!» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۷)
د) بعضى نطق‌ها موجب تأسف و تأثر است
«... از امور لازم التذکر راجع به نطقهاى قبل از دستور است؛ چه بسا که ناطق احیاناً گمان کند بىقید و شرط و بىتعهد و تکلیف باید هرچه بخواهد بگوید، و به هرکس، چه حاضر جلسه و چه غایب، مىتواند به اصطلاح حمله کند، و میزانى الهى و شرعى و اخلاقى در کار نیست و مسئولیتى حتى شرعى ندارد. و گاهى بعضى نطق‌ها موجب تأسف بسیار و تأثر است؛ و چه بسا که اهانت به یک مسلمان و مؤمن را به حد اعلى مىکشاند و حیثیات انسان‌ها را لکهدار مىکند؛ و گاهى ارقام و اقلام بسیار از گوشه و کنار اعم از صحیح و فاسد جمع آورى مىکند و با آبروى دولت و اشخاص، بلکه مجلس بازى مىکند؛ و مجلس شوراى اسلامى را بىتوجه همچون مجلس طاغوت مىنماید و مورد تاخت و تاز اعراض مسلمانان در سراسر کشور قرار مىدهد. آقایان مىدانند مجلس اسلامى که حاصل سالهاى دراز رنج و زحمت و خونهاى محترم صد‌ها هزار شهید و جانباز است براى تحقق احکام نورانى اسلام و تحول از رژیم طاغوت به رژیم الهى- اسلامى است. نمایندگان آن باید از اخلاق اسلامى بالا و والایى برخوردار باشند؛ و خداى بزرگ را حاضر و ناظر بر اعمال و گفتار خود بدانند، و از رفتار و گفتار رژیمهاى طاغوتى احتراز نمایند. و اگر خداى نخواسته کسى از حدود شرعى، چه در نطقهاى قبل از دستور و چه در مذاکرات و محاورات دیگر خارج شد، وظیفه فریضه بزرگ نهى از منکر را فراموش نکنند؛ که خداى نخواسته حق و عِرض و حیثیت مردم در مکانى که حافظ مصالح اسلام و مسلمین و مردم کشور است ضایع نگردد...» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۸)
هـ) وظیفه سنگین رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات در دفاع از حق مظلوم...
«... اگر در مجلس به کسى که حاضر نیست و راه به مجلس ندارد که از خود دفاع نماید حملهاى شد، به او اجازه داده شود یا در مجلس از خود دفاع کند و اگر قانوناً اشکالى در این عمل مىبینند، رادیو ـ تلویزیون و مطبوعات این وظیفه سنگین را به دوش کشند؛ تا حق مظلومى ضایع نشود و شخصیتى بىدلیل خُرد نگردد و راهگشاى این امر خود نمایندگان و رئیس محترم مجلس هستند که با تعهدى که دارند و مسئولیتى که بر دوش آنهاست این حق را به اشخاص غایب بدهند؛ تا به وسیله مجلس، که نگهدار مصالح کشور و ملت است، حقى ضایع نشود و انسانى مظلوم نگردد.» (صحیفه امام، ج۱۸، ص ۴۶۸)
علي ورسه اي / ali.varsee@gmail.com