علي ورسه اي ـ varsee.persianblog.ir
این روز‌ها شاهدیم که بیانات اول فروردین (۱۳۹۲) مقام معظم رهبری درجمع پرشور زائران حرم حضرت رضا(ع) بازتاب گسترده و جهانی داشته و رسانه‌های غربی هر کدام به تحلیل و تفسیر بخشهایی از آن پرداخته‌اند، در این ميان، یکی از سایتهای داخلی نیز که تا دیروز در حمایت از دولت آقای احمدی‌نژاد از همه پیشرو‌تر بود و «بی‌باکـ» انه! تمام ارزش‌ها را در دفاع از وی هزینه می‌کرد و امروز در انتقاد از دولت او پيشرو و پیشتاز است، در گزارش خود از سخنرانی معظم له، عنوان: «مشکلات اقتصادی امروز نتیجه تفکرات تکنوکرات‌های دیروز!» را برگزیده است تا به مخاطبان خود القا کند که مقام معظم رهبری دلیل مشکلات اقتصادی امروز را عدم تدبیر دولتهای سابق دانسته‌اند نه دولت کنونی!
سایت یاد شده که بر حسب عادت همیشگی‌اش، سخنان رهبری را به نفع جریان خود تفسیر و تحلیل کرده و برداشت‌های دلخواه خود را به نام رهبری و از زبان ایشان به مخاطبانش القا می‌کند، این بار نیز می‌خواهد با نادیده گرفتن انصاف و تقوا، کاسه وکوزه ضعف‌ها، کاستی‌ها و گرانی‌ها را سر دیگران بشکند.
اکنون در پاسخ سایت مورد اشاره، بیان چند نکته ضروری است:
اولاً: معظم له، علت «تأثیرگذاری تحریم‌ها» را نتیجه عدم تدبیر و برنامه ریزی دولتهای قبل شمردند، نه مشکلات اقتصادی و گرانی و تورم را!
ثانیاً: معلوم است که تمام مشکلات اقتصادیِ امروز، ناشی از تحریم و وابستگی بودجه به نفت نیست بلکه به نظر کار‌شناسان اقتصادی، حدود هفتاد در صد گرانی‌ها و تورم ریشه در سوء مدیریت مسئولان داردکه با حمایت همین جماعت بر کرسی ریاست دست یافته‌اند!
گفتنی است، در بیانات رهبری نیز با عنوان «ضعفهای دولت کنونی» به آن اشاره شده است.
ثالثاً: درست است که مقام معظم رهبری در بیانات خود، در حرم رضوی اشاره فرمودند طبق توصیه و تذکر به دولتمردان در ۱۷، ۱۸ سال قبل، باید امروز از وابستگی به اقتصاد نفتی رهایی می‌یافتیم و باید درِ چاههای نفت را می‌بستیم و پلمب می‌کردیم، اما معظم له چنین توقع و خواسته‌ای را بیشتر از دولتهای پس از دولت آقای هاشمی دارند؛ زیرا در همان زمان (۱۳۷۳) اذعان داشته‌اند که این مسأله به این زودی‌ها قابل تحقّق نیست. در اینجا آقایان بی‌باک را به دقت در متن بیانات رهبری در سال ۱۳۷۳ فرا می‌خوانیم:
«... آرزوى واقعى من ـ که البته ممکن است به این زودی‌ها قابل تحقّق نباشد ـ این است که ما درِ چاههاى نفت را ببندیم و اقتصاد خود را براساس کالا‌ها و محصولات غیر نفتى بنیاد نهیم؛ یعنى فرض کنیم این کشور، کالایى بنام نفت ندارد. البته اینکار ممکن است در این سال‌ها و به این زودی‌ها عملى نباشد؛ زیرا دشمنان ایران در دوران رژیم وابسته و فاسد پهلوى، بیش از حدِّ تصور خرابکارى کرده‌اند و چنان ملت و کشور ما را به نفت وابسته نموده‌اند که نشود به این آسانى چنین کارى را کرد. اما روزى باید این کار بشود و آن روز، روزى است که ملت ایران بدون این‌که سرمایه‌هاى خود را مفت و مجّانى به دست کسانى بدهدکه باکمال خباثت ازثروت ملى کشور‌ها استفاده مى‌کنند، باتکیه بر امکانات ذاتى، روى پاى خودش بایستد...» (۱۳۷۳/۰۲/۱۳)
دو سال پس از تاریخ فوق، یعنی در آخرین سال دولت آقای هاشمی رفسنجانی، رهبری ضمن اظهار نگرانی از وابستگی به در آمد نفت و لزوم جدا شدن ملت از اقتصاد نفتی، اعلان فرمودند که فرمان برنامه ریزی برای عدم وابستگی به نفت را به دولت خدمتگزار ابلاغ کرده‌اند و دولت در حال برنامه ریزی است وکارهایى هم انجام داده است:
«... سالهاست که این نگرانى را دارم ـ و آن این است که باید اقتصاد ملت ایران از نفت جدا شود. این مسأله را اخیراً به دولت خدمتگزار ابلاغ کرده‌ایم که برایش برنامه‌ریزى کند و در حال برنامه‌ریزى است و کارهایى هم انجام داده است. ما باید کارى کنیم که ملت و دولت ایران، وابسته به نفت خود نباشند. چون متأسّفانه، امروز در دنیا نفت به سیاستهاى بین‌المللى، کمپانی‌ها و غارتگران بزرگ و جهانخواران و مستکبران وابسته است. در حقیقت، نفت در مشت آنهاست. هر‌گاه بخواهند، قیمتش را پایین مى‌آورند، تولید را کم یا زیاد مى‌کنند، یکى را از دور خارج یا وارد دورْ مى‌کنند! نفت مال ماست؛ اما سیاستش در دست دیگران است! چنین سرمایه‌اى مایه دردسر است. البته دولت ما امروز حدّاکثر استفاده را از نفت مى‌کند و باید هم بکند. اما باید کارى کند که بتواند روزى به دنیا اعلام نماید که از امروز تا شش ماه دیگر، تا یک سال یا چهل روز دیگر، مى‌خواهم درِ چاههاى نفت را ببندم. مى‌خواهم یک قطره نفت صادر نکنم. دولت باید بتواند تصمیم بگیرد. باید به نفت احتیاج نداشته باشد...» (۴ / ۱/ ۱۳۷۵)
اما متأسفانه این تذکرات و توصیه‌ها در دولت اصلاحات جدّی گرفته نشد و در دولت آقای احمدی‌نژاد وابستگی و اتکا به اقتصاد نفت حتی عمیق‌تر هم شد!
لذا رهبر معظم و فرزانه انقلاب، در تاریخ ۵ /۶ / ۱۳۸۷، به هنگام دیدار با نخبگان جوان دانشگاهى، بار دیگر در این زمینه تذکر فرمودند: اگر روزی به جای نفت که ذخیره ماست، توانستیم درآمد کشور را از راه دانشمان به دست آوریم و درِِ چاههاى نفت را پلمب کنیم، آن روز براى ما روز خوبى است...:
«... آن روزى که ما بتوانیم درآمد کشور را از راه دانشمان به دست بیاوریم و درِِ چاههاى نفت را پلمب کنیم، آن روز براى ما روز خوبى است. امروز ما داریم از ذخائرمان می‌خوریم. بیشتر بودجه ى کشور از نفت است. نفت ذخیره ى ماست. گنجینهمان را داریم تخلیه می‌کنیم؛ از روى ناچارى. باید روزى برسد که بتوانیم از دانش خود نان بخوریم و این ملت بتواند از دانش خود ثروت تولید کند. آن وقت خودِ آن ثروت به پیشرفت دانش کمک خواهد کرد. یک هم افزایى پى در پى دارند: علم به ثروت کمک می‌کند، ثروت به علم کمک می‌کند؛ دائماً هم افزایى به وجود مى آید. ما باید دنبال این روز باشیم...»
بنابراین، اگر ما همچنان به درآمد نفت وابسته ايم و دشمن مي تواند از اين حربه به عنوان اهرم فشار بر ضد ما استفاده کند، مقصر تنها دولتهاي سابق نيستند، بلکه سهم دولت مورد حمايت اين حضرات درکوتاهي و قصور بيش از دولتهاي پيشين است؛ چرا که مديريت کشور را در حالي به دست گرفت که زيرساختهاي اقتصادي در موقعيتي مستحکم بود، ذخاير ارزي مناسب ترين وضع را داشت و درآمدهاي نفتي به بالاترين حد خود رسيد. پس با استفاده از عقل و خرد جمعي و برنامه ريزي صحيح و منطقي، به راحتي مي توانست به منويات رهبري جامه عمل بپوشاند و کشور را به جايگاه واقعي و اصلي خود برساند.
گرچه هنوز هم دير نيست و هرگز کسی تصور نکند که رهایی از اقتصاد نفتی، خواسته‌ای رؤیایی و آرمانی است بلکه به فرموده مقام رهبری، در صورت حضور کاندیداهایی در حد و اندازه‌های لازم برای مسئولیت ریاست جمهوری و برگزیده شدن بر‌ترین و توانمند‌ترین آن‌ها از سوی مردم و با روی کار آمدن دولتی با تدبیر، قانونمدار و مقتدر و ولايتمدار به معناي واقعي کلمه، دستیابی به اقتصاد بدون نفت حقیقتی است دست‌یافتنی و به امید پروردگار به آن بسیار نزدیکیم!