حمید کوشکی در یادداشت ارسالی خود نوشت: دکتر احمدی نژاد، رئیس جمهور کشور بار دیگر از رویاهایش برای مردم سخن گفت. وی که به همدان رفته بود، در جمع عده ای از مردم این شهر تاکید کرد مردمی که زیر پایشان ثروت خوابیده نباید روی حصیر زندگی کنند. احمدی نژاد از به درد نخوردن زندگی در آپارتمان و ضرورت زندگی در خانه های فراخ سخن گفت و از مزیت زندگی در خانه های بزرگ و زیبا تمجید کرد.
احمدی‌نژاد با طرح این پرسش که "چرا همه باید در آپارتمان زندگی کنند و اصلا مگر آپارتمان جای زندگی است؟" گفت: آپارتمان جای زندگی موقتی و اضطراری است اما بعد از 50 و 100 سال زندگی که ان‌شاء‌الله سلامت بیشتر و عمر‌ها طولانی‌تر شد، باید فرصت عبادت خداوند متعال و آبادانی پیدا شود.
شاید احمدی نژاد به دلایلی از جمله تبلیغات انتخاتی و همزمان فرار از پاسخگویی به کارنامه پرسوال تقریبا هشت ساله اش است که ترجیح می دهد این گونه با مردم سخن می گوید؛ اما به نظر می رسد تذکر چند نکته خیلی ساده به وی ضروری است.
نخست اینکه لطفا بیش از این بر زخم های مردم نمک نپاشید! کمر بسیاری از مردم زیر فشارهای سنگین اقتصادی که بخش مهمی از آن متوجه عملکرد غیر کارشناسی و مدیریت بزن و بهادری شماست، خم شده، آن وقت شما وعده زندگی در خانه های بزرگ ویلایی می دهید؟ بسیاری از جوانان به خاطر ناتوانی در تامین حداقل های یک زندگی ساده از جمله پرداخت رهن و اجاره همین آپارتمان های 50 متری، همچنان زندگی مجردی در پیش گرفته اند، آن وقت شما با تمجید از مزیت زندگی در خانه های فراخ، دل همه را می سوزانید؟ آیا این کار چیزی جز نمک پاشیدن بر زخم های ملتی است که تنها گناهش ایستادگی بر سر خواسته هایش است؟
دوم اینکه شما با طرح سخنان خوش و آب رنگ، بر حس نارضایتی مردم می افزایید. این اقدام شما تنها افسردگی و سرخوردگی را در میان مردم، خصوصا جوانان تشدید می کند. حرف های شما شاید مهندسی شده و با اهداف خاص انتخاباتی زده شود، اما سبب شکل گیری عقده های روانی در جامعه می شود که می تواند عواقب بدی برای اجتماع به دنبال داشته باشد.
سوم اینکه شما که این همه از ضرورت استفاده مردم از داشتن یک زندگی خوب سخن می گویید، چرا در هشت سال گذشته وعده هایتان را عملی نکرده اید؟ جوری حرف می زنید که گویی هیچ کاره بوده اید. دولت شما هشت سال گذشته بر سر قدرت بود و همه حمایت ها را نیز با خود داشته است. شما که نتوانستید قیمت کبریت را تنها چند ماه ثابت نگه دارید، چگونه از ضرورت "خانه وسیع و چشم انداز زیبا برای مردم" سخن می گویید؟ راستی از سهام عدالت چه خبر؟ هیچ می دانید این طرح به کجا رسید؟
چهارم اینکه، مشکل مردم زندگی در آپارتمان نیست. مشکل مردم تورم سرسام آور، رکود و بیکاری است که فشار زیادی بر آنها وارد می کند. مشکل مردم خیلی معمولی تر از آن چیزی است که شما فکر می کنید؛ قیمت شیر، گوشت، پنیر، سبزی، نان، و در یک کلام اقلام روزمره زندگی که گویا اصلا به چشم شما نمی آید. نشان به آن نشان که هیچ گاه در طول هشت سال گذشته نیامدید خیلی ساده از طرح دولت برای کنترل مثلا قیمت تخم مرغ سخن بگویید. بگویید که دولت تصمیم گرفته با اجرای این برنامه ها قیمت تخم مرغ را در طول دو ماه، مثلا تا بیست درصد کاهش دهد.
آقای دکتر! باور کنید خسته ایم. از شعارها، حرف و رویاهایی که در سر دارید. این رویاها درمان دردهای امروز مردم ایران نیست. صحبت های عجیب از ثروت طبیعی کشور برای مردمی که غم نان دارند هیچ مشکلی از این مردم حل نمی کند. هراس ما این است که منابع طبیعی کشور را بیش از گذشته هدر دهید! اصرار عجیبی که اخیرا بر استفاده از جنگل ها و معادن و منابع طبیعی برای تولید رفاه و ثروت دارید، نه تنها مشکلی را حل نمی کند که دغدغه ای جدید برای مردم به وجود آورده که قرار است چه بلای جدیدی بر سر محیط زیست و ثروت زیر زمینی کشور بیاید!
احمدی‌نژاد با طرح این پرسش که "چرا همه باید در آپارتمان زندگی کنند و اصلا مگر آپارتمان جای زندگی است؟" گفت: آپارتمان جای زندگی موقتی و اضطراری است اما بعد از 50 و 100 سال زندگی که ان‌شاء‌الله سلامت بیشتر و عمر‌ها طولانی‌تر شد، باید فرصت عبادت خداوند متعال و آبادانی پیدا شود.
شاید احمدی نژاد به دلایلی از جمله تبلیغات انتخاتی و همزمان فرار از پاسخگویی به کارنامه پرسوال تقریبا هشت ساله اش است که ترجیح می دهد این گونه با مردم سخن می گوید؛ اما به نظر می رسد تذکر چند نکته خیلی ساده به وی ضروری است.
نخست اینکه لطفا بیش از این بر زخم های مردم نمک نپاشید! کمر بسیاری از مردم زیر فشارهای سنگین اقتصادی که بخش مهمی از آن متوجه عملکرد غیر کارشناسی و مدیریت بزن و بهادری شماست، خم شده، آن وقت شما وعده زندگی در خانه های بزرگ ویلایی می دهید؟ بسیاری از جوانان به خاطر ناتوانی در تامین حداقل های یک زندگی ساده از جمله پرداخت رهن و اجاره همین آپارتمان های 50 متری، همچنان زندگی مجردی در پیش گرفته اند، آن وقت شما با تمجید از مزیت زندگی در خانه های فراخ، دل همه را می سوزانید؟ آیا این کار چیزی جز نمک پاشیدن بر زخم های ملتی است که تنها گناهش ایستادگی بر سر خواسته هایش است؟
دوم اینکه شما با طرح سخنان خوش و آب رنگ، بر حس نارضایتی مردم می افزایید. این اقدام شما تنها افسردگی و سرخوردگی را در میان مردم، خصوصا جوانان تشدید می کند. حرف های شما شاید مهندسی شده و با اهداف خاص انتخاباتی زده شود، اما سبب شکل گیری عقده های روانی در جامعه می شود که می تواند عواقب بدی برای اجتماع به دنبال داشته باشد.
سوم اینکه شما که این همه از ضرورت استفاده مردم از داشتن یک زندگی خوب سخن می گویید، چرا در هشت سال گذشته وعده هایتان را عملی نکرده اید؟ جوری حرف می زنید که گویی هیچ کاره بوده اید. دولت شما هشت سال گذشته بر سر قدرت بود و همه حمایت ها را نیز با خود داشته است. شما که نتوانستید قیمت کبریت را تنها چند ماه ثابت نگه دارید، چگونه از ضرورت "خانه وسیع و چشم انداز زیبا برای مردم" سخن می گویید؟ راستی از سهام عدالت چه خبر؟ هیچ می دانید این طرح به کجا رسید؟
چهارم اینکه، مشکل مردم زندگی در آپارتمان نیست. مشکل مردم تورم سرسام آور، رکود و بیکاری است که فشار زیادی بر آنها وارد می کند. مشکل مردم خیلی معمولی تر از آن چیزی است که شما فکر می کنید؛ قیمت شیر، گوشت، پنیر، سبزی، نان، و در یک کلام اقلام روزمره زندگی که گویا اصلا به چشم شما نمی آید. نشان به آن نشان که هیچ گاه در طول هشت سال گذشته نیامدید خیلی ساده از طرح دولت برای کنترل مثلا قیمت تخم مرغ سخن بگویید. بگویید که دولت تصمیم گرفته با اجرای این برنامه ها قیمت تخم مرغ را در طول دو ماه، مثلا تا بیست درصد کاهش دهد.
آقای دکتر! باور کنید خسته ایم. از شعارها، حرف و رویاهایی که در سر دارید. این رویاها درمان دردهای امروز مردم ایران نیست. صحبت های عجیب از ثروت طبیعی کشور برای مردمی که غم نان دارند هیچ مشکلی از این مردم حل نمی کند. هراس ما این است که منابع طبیعی کشور را بیش از گذشته هدر دهید! اصرار عجیبی که اخیرا بر استفاده از جنگل ها و معادن و منابع طبیعی برای تولید رفاه و ثروت دارید، نه تنها مشکلی را حل نمی کند که دغدغه ای جدید برای مردم به وجود آورده که قرار است چه بلای جدیدی بر سر محیط زیست و ثروت زیر زمینی کشور بیاید!